ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΔΙΑΒΑΖΟΥΜΕ...
Από τα παιδικά μας κιόλας χρόνια θυμάται κανείς την αποστροφή των περισσότερων αν όχι όλων των παιδιών προς τα βιβλία.
Το διάβασμα αποτελεί ακόμα και σήμερα τη βαρετή αλλά υποχρεωτική καθημερινή συνήθεια χιλιάδων μαθητών καθώς αγαπημένα μαθήματα στο πέρασμα των χρόνων παραμένουν η γυμναστική και τα καλλιτεχνικά. Ας μην αναφέρουμε το βιβλίο ως δώρο σε κάποια γιορτή καθώς, ήταν το μόνο από τα δώρα που περνούσε απαρατήρητο και απλά κοσμούσε τη βιβλιοθήκη.
Το ίδιο ισχύει βέβαια και κατά τη διάρκεια των φοιτητικών μας χρόνων με τους τόμους να μας βρίσκουν κάπως πιο συνειδητοποιημένους με τη λέξη διάβασμα, καθώς μετά τα χρόνια της παπαγαλίας και ακολουθώντας πιο γνώριμα της επιλογής μας πια μονοπάτια, καταφέρνουμε να αντιληφθούμε τι εστί, τελικά διάβασμα και τι πραγματικά μας προσφέρει εστιάζοντας, έτσι με προσοχή σε όλα αυτά που μας ενδιαφέρουν και μας εξελίσσουν.
Έχει αναρωτηθεί όμως ποτέ κανείς γιατί ζοριζόμαστε τόσο πολύ με αυτό το ΄΄σπορ΄΄; Σε μια εποχή όπου ο κόσμος μορφώνεται μαζικότερα το διάβασμα παρατηρείται να λιγοστεύει. Με την τεχνολογική επανάσταση όπου η εικόνα επικρατεί του κειμένου και με το πάτημα ενός κουμπιού οι πληροφορίες συρρέουν σύντομες και κωδικοποιημένες, η αφοσίωση σε ένα κείμενο τεσσάρων, πέντε παραγράφων φαντάζει τόσο κουραστική πιάνοντας το νόημα από τους ευφάνταστους τίτλους με τα μεγάλα μαύρα γράμματα και ένα γρήγορο scroll.
Σε μια τόσο αγχώδη καθημερινότητα που όλα γίνονται γρήγορα και βιαστικά νιώθουμε πως δεν προλαβαίνουμε τίποτα, πόσο μάλλον να αφιερώσουμε χρόνο σε ένα βιβλίο, σε ένα ωραίο κείμενο με ενδιαφέρον θεματολογία που θα μας χαλαρώσει και θα μας προσφέρει πολύ περισσότερα από ό,τι μια γρήγορη ματιά στις χαώδεις ειδήσεις του διαδικτύου, της τηλεόρασης και των social media.
Λίγοι είναι εκείνοι που διαβάζουν ακόμα το βιβλίο τους στην παραλία ή αγοράζουν την καθιερωμένη κυριακάτικη εφημερίδα. Ελάχιστοι εκείνοι που χάνονται στις σελίδες ενός βιβλίου διανύοντας το καθημερινό τους δρομολόγιο προς τη δουλειά ή το σπίτι με τα μέσα μαζικής μεταφοράς και μετρημένοι στα δάχτυλα όσοι αγοράζουν ακόμα παραμύθια και εξωσχολικά βιβλία στα παιδιά τους. Όπως φαίνεται το διάβασμα θα φτάσει να γίνει η παλιά καλή συνήθεια και τότε αυτό θα είναι πολύ λυπηρό.
Έχουμε εθιστεί στην παθητική κατανάλωση πληροφοριών αδυνατώντας να αντιληφθούμε τις επιπτώσεις της όλης κατάστασης στο μορφωτικό μας επίπεδο. Πρέπει να διαβάζουμε για εμάς και τα παιδιά μας! Σε έναν τόσο νοσηρό κόσμο, ΄΄μπουχτισμένο΄΄ από επικαιρότητα και παραπληροφόρηση, οφείλουμε να επαναφέρουμε ή να ενσωματώσουμε το διάβασμα στο πρόγραμμά μας, καταφέρνοντας με αυτό τον τρόπο να καλλιεργήσουμε κρητική σκέψη, να κρατήσουμε το μυαλό μας ανοιχτό και να διατηρήσουμε όσο το δυνατόν ψηλότερα τα επίπεδα μόρφωσης. Τότε σίγουρα θα βρούμε και τον ελεύθερο χρόνο που ψάχναμε...!
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου