Την Αγάπη να μην τη ζητιανεύεις...

Σε μια εποχή όπου όλοι και όλα τριγύρω αλλάζουν τρομακτικά, είναι μια καλή ευκαιρία να αναλύσουμε λίγο το συναίσθημα της αγάπης που κάπως αγγίζουμε και ταυτόχρονα προσπερνάμε, που κάπως φοβόμαστε και παράλληλα επιθυμούμε, άλλωστε τι πιο όμορφο από το να σε αγαπούν και να αγαπάς. Πρόκειται για το πιο υγιές αίσθημα το οποίο θα έλεγα πως στις μέρες μας εκλείπει σημαντικά και αυτό καθρεπτίζεται έντονα στην κοινωνία μας.

Όταν μιλάμε για αγάπη, μιλάμε για ελευθερία, σεβασμό, αποδοχή, στήριξη, υπομονή, αυτοθυσία και ειλικρίνεια, διαφορετικά νομίζω δεν μπορείς να τη βιώσεις ουσιαστικά. Το όμορφο σε αυτή τη συνθήκη είναι ότι δεν αναμένεις από τον άλλο την ανταπόδοση, γιατί πολύ απλά ΄΄Αν αγαπάς αληθινά΄΄ όπως λέει και ο Ρόκκος δεν αναζητάς επιβεβαίωση, είσαι εντάξει με εσένα και τα όσα αισθάνεσαι για τον άλλον, προχωράς συνειδητοποιημένος με αυτό που νιώθεις γιατί θέλεις κι ο άλλος να είναι το ίδιο καλά. Άλλωστε αν καρτεράς για να δεις την αγάπη του άλλου τότε φαίνεται πως χάνεις την ουσία της, γιατί με το ζόρι δεν έρχεται, μη μπαίνεις άδικα σε μια τόσο επίπονη διαδικασία.

Είναι σημαντικό να είμαστε κύριοι του εαυτού μας, να μάθουμε να αποδεχόμαστε την κάθε περίπτωση και να μην πιέζουμε καταστάσεις, να δίνουμε χώρο στον απέναντι και εκείνος σε εμάς, να απομακρυνόμαστε από οτιδήποτε δεν εξελίσσεται αρμονικά αλλά υπό συνεχή πίεση και ανάγκη για διέξοδο. Όταν αγαπάς κάποιον ή κάτι δεν ψάχνεις τρόπους διαφυγής, απλά το απολαμβάνεις με τα θετικά και τα αρνητικά του, με τις ευκολίες και τις δυσκολίες του, δεν το αναλύεις, το ζεις και το πας όπως σε πάει, δεν χρειάζεται πολύ προσπάθεια γιατί υπάρχει διάθεση και θέληση για το μαζί ή και το χώρια, άλλωστε όλα στο πρόγραμμα είναι.

Η πίεση είναι κακός αρωγός, δεν είναι η λύση στο πρόβλημα αλλά το πρόβλημα στη λύση που τυχόν υπάρχει. Δεν καταφέρνουμε τίποτα παραπάνω από το να δημιουργείται ένα ασφυκτικό περιβάλλον, χωρίς οξυγόνο και καθαρή ματιά στο τι πραγματικά συμβαίνει. Το θέμα δεν είναι να κλείνουμε τα μάτια μας αλλά να κοιτάζουμε το πρόβλημα κατάματα και να το αντιμετωπίζουμε επιδιώκοντας, την επίλυση του. 

Αυτό ναι, φίλε μου είναι αγάπη γιατί σέβομαι τόσο τον ίδιο μου τον εαυτό όσο και την επιθυμία του απέναντι. Δίνω χώρο για σκέψη και την καλύτερη δυνατή επιλογή γιατί νοιάζομαι για το σύνολο, για το πως θα είναι όλο ΄΄αυτό΄΄ αύριο, για την εξέλιξη της κατάστασης. Η αγάπη δεν χωράει επιπολαιότητες είναι πιο ντόμπρα στα συναισθηματικά, γέρνει πιο πολύ προς το νου ό,τι κι αν λέει η καρδιά άλλωστε γι’ αυτό και ξεχωρίζει.

Πρόκειται λοιπόν, για ένα συνονθύλευμα συναισθημάτων με αμέριστη ποιότητα, χτισμένο πάνω σε γερά θεμέλια δίνοντας κίνητρο για να δημιουργηθούν οι πιο όμορφες καταστάσεις ζωής.

 

Γκιόκα Μαρία