ΔΑΣΚΑΛΟΙ & ΚΑΘΗΓΗΤΕΣ... ΕΙΔΟΣ ΠΡΟΣ ΕΞΑΦΑΝΙΣΗ


Οκτώβριος και πέμπτη σχολική εβδομάδα με δασκάλους και καθηγητές να παραμένουν άφαντοι. Μια ακόμα χρονιά που βρίσκει τάξεις με παιδιά αλλά χωρίς εκπαιδευτικό προσωπικό. Αν είσαι μόνιμος κάτοικος επαρχίας το γνωρίζεις καλά, καθώς βλέπεις το ίδιο έργο για πολλοστή φορά. Σχολεία με κενά καθηγητών και δασκάλων σε γενική και ειδική αγωγή.

Ελλείψεις σημαντικές που στοιχίζουν σε νέους της Γ’ Λυκείου καθώς μην ξεχνάμε πως δεν έχουν όλες οι οικογένειες την οικονομική δυνατότητα να τους στείλουν σε φροντιστήρια όσο περίεργο κι αν ακούγεται αυτό σήμερα που τα τελευταία επικρατούν του σχολείου. Παράλληλα κάποιοι άλλοι γονείς κάνουν κυριολεκτικά αγώνα για να έχουν τα παιδιά τους παράλληλη στήριξη. Το έχουμε ξανά πει πως δεν είναι εύκολο να μεγαλώνεις στο χωριουδάκι μας την Ελλάδα αν ανήκεις στην κατηγορία ΑΜΕΑ .

Η εκπαίδευση χωλαίνει σημαντικά εδώ και χρόνια αλλά δεν έχει αντιμετωπιστεί και ούτε πρόκειται όπως φαίνεται. Έχοντας μεγαλώσει σε χωριό της Αττικής (μια ώρα από την Αθήνα το τονίζω) έχω ζήσει αυτή την αβεβαιότητα του συστήματος χωρίς να έχω καταλήξει πότε ήταν πιο έντονο, τότε ή σήμερα. Τρίωρα, τετράωρα και αδιάφορες ώρες στο προαύλιο χωρίς κανένα λόγο. Άραγε πρέπει να βρω λόγο για να εκπαιδευτώ;

Για ένα παιδί του χωριού ή του νησιού δε θεωρείται δεδομένη η παράδοση μιας δεύτερης ξένης γλώσσας, ούτε η μουσική και τα μαθήματα καλλιτεχνικών γενικότερα. Φτάνεις σε σημείο να λες ας διδαχτούμε τα βασικά και δεν πειράζει για τα υπόλοιπα. Δεν σου δίνουν τη δυνατότητα να ξεχωρίσεις από τη μάζα γι' αυτό δεν μπορείς να μιλάς για εξέλιξη και διαφοροποίηση όταν σβήνεις τις ελπίδες σε εκείνους που βρίσκονται στην άγονη γραμμή. Ντροπιαστικό να μιλάμε για δημόσια εκπαίδευση βιώνοντας τέτοιες καταστάσεις και με τόσους αναπληρωτές εκεί έξω να περιμένουν ένα διορισμό από Οκτώβριο, Νοέμβριο και βλέπουμε.

Γιατί κάθε νέα σχολική χρονιά να ξεκινάει με κενά, γιατί να μην είναι στις θέσεις τους όσοι πρέπει να είναι και την ώρα που πρέπει να είναι, γιατί ο εκπαιδευτικός να μαθαίνει το διορισμό του μέσα Φθινοπώρου εν μέσω λειτουργίας των σχολείων. Γιατί να μην υπάρχει πρόγραμμα και συντονισμός από νωρίς για τόσο σημαντικά θέματα όπως αυτά της εκπαίδευσης. Πόσα γιατί για θέματα που κανονικά θα έπρεπε να θεωρούνται δεδομένα. Κουράστηκες; Κι εγώ!

Κάποτε ξεκινούσες το ΄΄μαραθώνιο΄΄ για να σφραγίσεις μια θέση δασκάλου ειδικής αγωγής από νωρίς, τρέχοντας σε  υπουργεία και γνωστούς να βάλεις τα ΄΄μέσα΄΄ για να μπορέσει να έρθει όσο το δυνατόν συντομότερα εκπαιδευτικό προσωπικό και για το δικό σου το παιδί. Άγχος και πίεση για να σιγουρευτείς αν και αυτή τη χρονιά θα μπορέσει να συμμετέχει και αυτό ενεργά όπως τα υπόλοιπα, για να του εξασφαλίσεις τα αυτονόητα. Θα μπορούσες να πεις πως αυτή η κατάσταση έχει βελτιωθεί σημαντικά με παλαιότερα αλλά και πάλι παραμένει λυπηρή!

Για τα παιδιά και τους γονείς που έχουν μεγαλώσει στην πόλη όλα αυτά φαντάζουν περίεργα αλλά για όλους τους υπόλοιπους αποτελεί μια πληγή χρόνων που αδυνατεί να κλείσει και αυτό είναι το κακό. Ένα μονίμως βραχυκυκλωμένο σύστημα εκπαίδευσης το οποίο μαρτυρεί για ακόμα μια φορά έλλειψη ευθυνών και προγραμματισμού αυτού του κράτους.


Γκιόκα Μαρία

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις