Ο Ρ Ι Α

 

Και γιατί να τα αντέχεις όλα; Το έχεις αναρωτηθεί ποτέ; Κανείς και τίποτα δεν μπορεί να αντέξει τα πάντα, ακόμα και σε μια φυσική καταστροφή ολόκληρα βράχια καταρρέουν πως είναι δυνατόν να επιβιώσει μια ψυχή. 

Είμαστε άνθρωποι που σημαίνει πως θα εκνευριστούμε, θα λυγίσουμε, θα πονέσουμε το ίδιο που θα γελάσουμε, θα χαρούμε και θα προχωρήσουμε μπροστά με θετική ενέργεια και αυτοσεβασμό. Βέβαια σε κάθε περίπτωση εξαρτάται από το τι επιτρέπουμε κι εμείς οι ίδιοι να μας συμβαίνει περισσότερο και τι λιγότερο. Πως επιθυμούμε να μας συμπεριφέρονται αλλά και να συμπεριφερόμαστε. Που θέλουμε να κατατάσσουμε τον εαυτό μας σε αυτή την κοινωνία όπου ζούμε. Κάπως έτσι μπορούμε να μιλήσουμε για τα όρια.

Δεν είναι πάντα εύκολο να οριοθετούμε πολλούς από τους τομείς της ζωής μας είτε αυτοί αφορούν σε γνωστικό επίπεδο όπως ιδέες, αξίες και ιδανικά, είτε σε πνευματικό όπως θρησκευτικές πεποιθήσεις και γενικότερα πιστεύω, είτε σε σωματικό ό,τι αφορά δηλαδή στην αυστηρά ιδιωτικοτητά μας, στον προσωπικό μας χώρο, είτε σε υλικό επίπεδο συμπεριλαμβανομένων όλων των υλικών αγαθών και πόσο μάλλον τον ίδιο μας τον εαυτό. 

Ξεκινώντας όμως από εμάς τους ίδιους, θέτοντας τα δικά μας προσωπικά, εσωτερικά όρια μαθαίνουμε τον τρόπο ώστε να διαφυλάσσουμε τον εαυτό μας, να σκεφτόμαστε, να αναλύουμε και να διαχειριζόμαστε πιο σωστά την κάθε κατάσταση εκεί έξω όπως τις σχέσεις μας εντός της κοινωνίας - οικογενειακές, ερωτικές και επαγγελματικές πάντα με βάση τις αξίες και το σεβασμό.

Για πολλούς το να θέτεις όρια θεωρείται εγωιστικό νομίζοντας πως έτσι επιδιώκεις να ικανοποιήσεις το εγώ σου, τις επιθυμίες σου και μόνο αλλά δεν είναι τίποτα παραπάνω από μια προστατευτική γραμμή που θέτει τη βάση για μια υγιή ζωή με ισορροπία ανάμεσα σε εσένα και κάποιον άλλον. 

Δεν είναι εφικτό να λέμε πάντα και σε όλα ΝΑΙ. Το ΟΧΙ είναι μια λέξη που χρησιμοποιείται για να επιδείξει άρνηση και ΝΑΙ επιβάλλεται και να αρνηθούμε στην καθημερινοτητά μας. Οφείλουμε να εκφράζουμε το κουράγιο μας, τη δύναμη μας, την εξάντλησή μας, την απογοήτευση μας χωρίς να μπαίνουμε συνεχώς σε καλούπια για να ευχαριστήσουμε και να ικανοποιήσουμε τα θέλω των άλλων. Να είμαστε ευέλικτοι με όρια και να μην αφήνουμε τον οποιοδήποτε να εισβάλλει με το έτσι θέλω και να διαταράσσει τη ψυχική μας ακεραιότητα. Όλα θέλουν μέτρο και αυτό πρέπει να το ορίσουμε εμείς.

Αναλαμβάνοντας λοιπόν την ευθύνη του εαυτού μας απομακρύνουμε τη χειραγώγηση και τη ψυχολογική παραβίαση από τη ζωή μας, δίνοντας στον άλλο να καταλάβει μέχρι που μπορεί να φτάσει, πως πρέπει να εκφραστεί, και πως δεν έχει άλλα περιθώρια παραπάνω από αυτά που του έχουν ήδη δοθεί. Ας μην είμαστε σε όλους αγαπητοί ή προσιτοί αλλά ας έχουμε ελευθερία και ικανοποίηση για οτιδήποτε ζούμε.

Γκιόκα Μαρία