ΧΙΟΣ το νησί αποκάλυψη

 

Η Χίος... το μεγαλύτερο νησί του Βορειοανατολικού Αιγαίου με 52 χωριά, πλούσιο σε μυρωδιές και αρώματα από τη μαστίχα έως τα εσπεριδοειδή που πλημυρίζουν τον Κάμπο, την πιο γλυκιά περιοχή του νησιού προερχόμενη από Γενοβέζους. Για κάποιο λόγο ποτέ δεν μου γέμιζε το μάτι, χωρίς βέβαια να την έχω επισκεφθεί και πέρυσι στην πρώτη μου επίσκεψη δεν μπορώ να πω ότι έφυγα και με την καλύτερη εντύπωση. Κάτι, κάπως δεν μου άρεσε αλλά επέστρεψα φέτος και έχω να πω πως αξίζει ένα ταξίδι έως τη γενέτειρα του Ομήρου.

Πρόκειται για ένα μακρινό προορισμό αν επιλέξει κανείς να ταξιδέψει με καράβι και πολύ πιο σύντομο αν πάρει αεροπλάνο αλλά το αυτοκίνητο κρίνεται απαραίτητο σε κάθε περίπτωση, καθώς δεν μπορείς να τη γυρίσεις αλλιώς με τις περισσότερες αποστάσεις να κυμαίνονται από μισή ώρα έως σαράντα λεπτά. Συλλέγεις τόσες εικόνες, περνάς από τόσα χωριά που η μετακίνηση σίγουρα δεν σε κουράζει.

Για να απολαύσεις τη διαμονή σου στη Χίο πρέπει να μείνεις στην περιοχή του Κάμπου η οποία βρίσκεται μόλις δέκα λεπτά από τη χώρα. Αντιλαμβάνεσαι αμέσως την αλλαγή από τους ψηλούς πέτρινους μαντρότοιχους πίσω από τους οποίους κρύβονται εντυπωσιακά αρχοντικά με περιβόλια. Πορτοκαλιές, μανταρινιές, λεμονιές, λιγότερες νεραντζιές και κάποια από αυτά έχουν στην αυλή τους το λεγόμενο Μαγκανοπήγαδο μέσω του οποίου ποτίζονταν τότε και σήμερα τα περιβόλια. Το καθένα από αυτά κρύβει τη δική του ιστορία και το ωραίο είναι ότι πολλά από εκείνα είναι ξενώνες, δίνοντας στον επισκέπτη μια τελείως διαφορετική εντύπωση σε σχέση με τη διαμονή του σε κάποιο κοινό κατάλυμα στη χώρα. Όντας εκεί πρέπει να επισκεφθείς το Μουσείο Citrus όπου θα μάθεις για την ιστορία του Κάμπου και θα απολαύσεις τον καφέ, το γλυκό ή το brunch σου σε ένα πολύ ωραίο φυσικό περιβάλλον.

Μιλώντας όμως για Μουσεία δεν γίνεται να φύγεις από το νησί χωρίς να έχεις επισκεφθεί το Μουσείο Μαστίχας το οποίο θα σου αφήσει σίγουρα την καλύτερη εντύπωση. Μια ιστορία χρόνων για το πιο ΄΄Ακούραστον και Δακρυσμένον Δεντρίν΄΄  από την καλλιέργεια, το μάζεμα, την επεξεργασία έως την παραγωγή, η οποία ξεδιπλώνεται μπροστά σου μ ’έναν ιδιαίτερο τρόπο που σε ταξιδεύει και σε κάνει να συνειδητοποιείς τι φυσικό πλούτο κρύβει η χώρα μας, η Ελλάδα. Να σημειωθεί πως το 2015 η μαστίχα αναγνωρίστηκε από τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Φαρμάκων ως φυσικό φάρμακο με δυο θεραπευτικές ενδείξεις για δυσπεπτικά προβλήματα και επούλωση δερματικών πληγών.

Η χώρα δηλαδή η Χίος δεν κρύβει κάτι το ιδιαίτερο ίσως γιατί δεν ήθελε να κλέψει την ομορφιά των χωριών της. Δεν είναι εύκολο να επισκεφθεί κανείς και τα πενήντα δύο όντας, πρώτη φορά στο νησί αλλά σίγουρα μπορεί να εξερευνήσει αρκετά από αυτά. Αν ξεκινήσουμε από τα νότια του νησιού γνωστά και ως Μαστιχοχώρια αξίζει η επίσκεψη στη Βέσσα, το Πυργί, τα Μεστά και στάση για αλμυρούς ή γλυκούς λουκουμάδες στον Κανέλλο,  το χωριό Ολύμποι και μια επίσκεψη στο σπήλαιο των Ολύμπων πριν το χωριό. Καθένα από αυτά κρύβει τη δική του μεσαιωνική γοητεία, με το Πυργί να ξεχωρίζει περισσότερο από τα σπίτια που μοιάζουν με πίνακες ζωγραφικής έχοντας, όλα περίτεχνα διακοσμητικά μοτίβα χαρακτηριστικό της περιοχής. 

Ανηφορίζοντας προς τα βόρεια αλλάζει τελείως το σκηνικό καθώς το τοπίο αγριεύει λόγω της άγριας πέτρας που υπερισχύει στα βουνά. Πηγαίνοντας προς τα εκεί πρέπει να κάνεις μια στάση στη Δασκαλόπετρα στην περιοχή του Βροντάδου στην Ομηρούπολη εκεί όπου φαίνεται πως ο Όμηρος δίδασκε τους μαθητές του. Στη συνέχεια μια βόλτα στην Ανάβατο, τη Βολισσό ανηφορίζοντας στο κάστρο της και την Αγία Μαρκέλλα περπατώντας αν επιθυμείς προς το άγιασμα της παράλληλα στη θάλασσα και δίπλα σε εμβληματικούς βράχους εκεί όπου μαρτύρησε. Στο γυρισμό να προτιμήσεις για φαγητό το χωριό Πυτιό αφήνοντας σου ακόμα μια ωραία εικόνα και για αυτή την πλευρά του νησιού.

Γίνεται όμως, νησί χωρίς παραλίες;  Δεν γίνεται… και έχει τόσες πολλές για όλα τα γούστα οργανωμένες και ανοργάνωτες αλλά πολλές από αυτές είναι κυρίως για τους λάτρεις της ψάθας και της απόλυτης χαλάρωσης. Εκεί που ακούς μόνο τη θάλασσα και το αεράκι κάτω από τα αλμυρίκια. Από την Αγία Δύναμη, τα Βρουλίδια, την Αυλωνιά, την Αποθήκα, την Αγία Φωτιά, τα Κάτω Φανά, τα Μαύρα Βόλια, η παραλία των Γλάρων άλλες αμμώδεις και άλλες με βότσαλο με την παραλία Μαύρα Βόλια να ξεχωρίζει για το γκρι, μαύρο χρώμα που έχουν τα μεγάλα βότσαλα της.

Αλλά κακά τα ψέματα νηστικό αρκούδι δεν χορεύει και χωρίς καλό φαγητό και ντόπιες λιχουδιές δεν μπορείς να τριγυρίσεις και πολύ. Η χιώτικη μανταρινάδα και πορτοκαλάδα θα σε ξεδιψάσουν, οι αλμυροί λουκουμάδες θα σε εκπλήξουν θετικά, ένα ρεβανί μανταρίνι σίγουρα θα σε συναρπάσει θέλοντας να πάρεις φεύγοντας ολόκληρο το ταψί, ενώ τα χειροποίητα ζυμαρικά σε διάφορες παραλλαγές και γεύσεις θα σου αφήσουν μια πολύ καλή αλμυρή ανάμνηση από το νησί. Άφησα τη μαστίχα για το τέλος γιατί θα τη βρεις παντού και θα τη γευτείς όπως επιθυμείς.

Το νησί λοιπόν, παρέχει ποικιλία εικόνων και εμπειριών συνδυάζοντας τα όλα τόσο αρμονικά που μια οργανωμένη εξόρμηση θα σε πείσει όπως λένε πολλοί πως πρόκειται για έναν αρχοντικό, κάπως ξεχωριστό προορισμό που συνδυάζει τόσα ιστορία, πολιτισμό, φυσικό πλούτο και μια ανυπέρβλητη ομορφιά που την κάνουν να ξεχωρίζει. Δεν μένει παρά να τη βάλεις στο πρόγραμμα σου προκειμένου να την επισκεφθείς.

Γκιόκα Μαρία